Çumra 26 Haziran

Özellikle miras olayında kızları hiç dikkate almazlar. Tıpkı Peygamber Efendimiz (s.a.v.)in gönderildiği yıllarda cahiliye Arapların’da olduğu gibi.

    Cehalet asrında, Arabistan bölgesinde kızlar adeta bir eşya  gibi değersiz, utanılan, gerekirse öldürülebilen bir varlıktı. Hatta kadınlar asil ve cariye diye iki sınıfa ayrılmıştı. Cariyeler para ile eşya gibi alınıp satılırdı. Asil ve hür kadınlarla cariyelerin kıyafetleri bile farklıydı. Günümüzde bazı ailelerde de bu cahiliye anlayışına benzer bir durum söz konusu. Tutum ve davranışlarıyla kızlarını aşağılayan, oğullarını şımartan anne-babalar, o çoculkların kalplerinde açtıkları yaranın çok zaman farkında değildirler. Gelecekte bu kızlar belki cani ve bunalımlı birer anne olcaklar, sağlıklı çocuklar yetiştiremeyeceklerdir. Anne-babalarına karşı hep soğuk kalacaklar, ezik bir hayat yaşayacaklar, ikinci sınıf olmanın hissini taşıyacaklardır.

    Neslin oğlanla devam ettiği varsayımıyla oğlan evladı arzu eden bazı erkekler, çok zaman kız doğuran hanımının üzerine kuma getirerek oğlan doğmasını isterler.

    Halbuki tıbbî bir gerçektir ki, oğlan veya kız doğması anneye bağlı değildir. Annenin yumurtası (döl hücresi) tek cinsiyetli (x kromozomlu) dir. Kur’an-ı Kerim’in mucizevî ve çağlar üstü olan bir ayetinde, ”Kadınlarınız sizin için tarladır (ne ekerseniz onu biçersiniz), nasıl dilerseniz tarlanızı öyle sürünüz”buyrulur.(Bakara, 223) Bu ayetten de anlıyoruz ki, kadının cinsiyet üzerinde, tohumu değiştirmek gibi bir etkisi yoktur.

     Erkeğin üreme hücresi çift cinsiyetli (x-y kromozomlu) olup, kız veya erkek doğması tamamen erkeğin kendisinden kaynaklanır. Daha doğrusu kız veya erkek doğması ilâhi iradenin tecellisidir. Burada ne erkeğin, ne de kadının bir müdahalesi olamaz, hele kadının hiç alâkası yoktur. Bazı tevekkül sahibi anne-babalar sadece şu duayı yaparlar: “İster oğlan, ister kız olsun. Yeter ki eli-ayağı düz olsun. Sağlıklı ve hayırlı olsun.”

     Kul olarak görevimiz, ilahi iradenin takdir ettiğine boyun eğip hayırlısını dilemektir. Nitekim ayet-i kerimede buyrulur: “O dilediğine kız çocukları, dilediğine erkek çocukları hibe eder. Yahut dilediğine de hem erkek hem de kız çocuğu olarak çift verir. Dilediğini de kısır kılar. O her şeyi en iyi bilendir. Her şeye kadirdir. (Şura,45-50)

     Kız çocuklarının öbür alemde cehenneme siper ve cennete girmemize vesile olacağını bildiren Peygamberimiz şöyle buyurur: “Kimin üç kızı olur da onları iyi yetiştirirse (onlara iyi davranırsa), bu o kimse için cehennem ateşine karşı siper olur.”

     Evet, özellikle kız çocuğu evlerin bereketidir. Bir evde kız evlâdı çoksa, o evde rızk umulmayan yerden kolayca gelir ve  bereketli olur. Çünkü onlar, ömür boyu korunmaya, kollanmaya ve himayeye ihtiyaç duyarlar. Çünkü kızlar ezilmeye, sömürülmeye her zaman müsaittirler. Çünkü onlar birer emanettirler, nasipleri çıkınca gideceklerdir.

    Bir anne-baba hastalandığında, bakıma ihtiyaç duyduğunda, kız evlat daha duyarlı ve duygusaldır. Daha bir şefkat ve merhamet sahibidir. Kadınların bu özelliği Rabbimizin bir lutfu ve rahmetinin tecellisidir. Oğlan evlâdı daha soğuk kanlıdır. Gelinler de kendi sulbünden olmadığı için, çok zaman öz kızın duyarlılığını göstermezler.

    Anne-babalar, çocuklarını eğitirken ve büyütürken tavır ve davranışlarıyla, söz ve hareketleriyle kesinlikle ayrımı çağrıştıracak bir durumda olmamalılar. Peygamberimiz buyurur: “Bağışta bulunma konusunda çocuklarınız arasında adaletli olun.” (Buhari) Bir hediye, bir bayramlık alırken, bir haçlık verirken, evde görev ve hizmet isterken, hep adâlet üzere olunmalıdır. Çocukların gönülleri çok hassas ve kırılgandır. Onlar kamera gibi çekerler ve kayıt ederler. Bilinçaltlarına kaydedilen bu ayrımcı davranışlar, çocukların ilerdeki hayatlarında, ana-babaya karşı davranışlarına yansır, saygısız ve sevgisiz bir evlat haline dönüşebilirler. Evden kaçmalarda, kopmalarda, uzaklaşmalarda hep anne-babaların yetiştirme tarzları, ayrımcılıkları, cimrice yaklaşımları, sinirli tavırları, çocuk psikolojisine aykırı davranışları etkili olmaktadır.

    Kız çocuğu daha müşfik, daha merhametli, daha kibar, daha kırılgan, daha alıngan, daha yumuşak, daha itaatli ve içine atan bir karaktere sahip. Bundan dolayı ilgi, sevgi ve şefkat bekler. Sevgiyi kaşıkla verirsen kepçeyle alırsın. Çarşının kirli havasından, erkeklerin kötü niyetli bakışlarından, televizyonların pis ekranlarından kız çocuğunu kurtarmak, namusuyla büyütüp yetiştirmek ve hayırlı bir yuva kurmasını sağlamak istiyorsan, tatlı-sert bir baba, sevgi dolu bir anne, koruyucu ve kollayıcı bir erkek kardeş olmalısın.

    “Çalma kapıyı, çalarlar kapını” hadisini de hiç unutmayacaksın. Çünkü bu dünya “etme-bulma” dünyasıdır.